Het is zo’n kleine twee jaar geleden dat we voor het eerst hoorden/schreven over dit Bretonse drietal, bestaande uit broers Odran en Yannick Plantec en hun maatje “Djibril” Gabriel N’Dombi D’Otala. Dat was toen naar aanleiding van hun titelloze live-CD en DVD, die op het Interceltique festival in Lorient was opgenomen en die ons een fijne inkijk gaven in wat dit trio live zoal voorstelt. We zijn dus twee jaar en een paar honderd live concerten verder en vandaag is Plantec er met nieuw studiowerk dat een dozijn nieuwe, zelfgeschreven nummers en ruim vijftig minuten minuten muziek omvat.

Het concept is ons intussen min of meer bekend: de broers bespelen hun Bombardes en gitaren en worden middels uiterst geraffineerde elektronica van ritmes en effecten voorzien, die de luisteraar willens nillens tot dansen aanzetten en die stuk voor stuk redelijk onweerstaanbaar zijn, zoals al meteen meer dan duidelijk gemaakt wordt in “O You C’Hal” soort “chant”, naar Indiaans model, waarin je lijkt opgeroepen te worden om deel te nemen aan de op handen zijnde feestelijkheden. Dat gaat over in “Holl Asambles” een opzwepende track, die de dance-toon zet en waarvan ik, zelfs al wordt in het bijhorende boekje een Franse vertaling van de tekst opgenomen, de titel niet naar het Nederlands kan vertalen, maar op “Tous Ensemble” ofte “Allemaal samen” gok. Voor”Klevet Ar Bed” wordt het tempo enigszins naar beneden gehaald en, voor de gewenning begint toe te slaan, haalt het trio een eerste gastenduo naar de studio. In het geval van “Hajime” zijn dat Jack & Yuji, een Japans duo dat internationaal heel wat erkenning geniet en hier de shamisen of Japanse luit toevoegt en op die manier de beperkingen van het trio netjes weet te camoufleren: dit klinkt, na drie nummers in de originele samenstelling, lekker afwisselend en fris.

Iets gelijkaardigs doet het trio even later nog eens over met “Viisaan Aanen”, waarin de in deze kolommen al vaker bejubelde Maija Kauhanen en de geweldige Paivi Hirvonen, die we voorbije zomer nog aan het werk konden zien in Brussel, vocalen aanbrengen, in het gezelschap van de twee geweldige Bretonse stemmen van Marwenn Le Normand en Rozenn Talec. Even verderop, in “Nouson Dia”wordt plaats geruimd voor de balafon van de Burkinees Mamadoou Diabaté -van zichzelf ook al een indrukwekkende kerel, wiens “Nakan”-CD van vorig jaar meer dan straf is en de nodige aandacht verdient. Dat zijn drie illustraties van iets dat er zit aan te komen: Plantec, dat van zichzelf al de grenzen van de folk serieus had opgezocht en naar dance en world loerde, gaat hier nog een paar stapjes verder en is zich een plaatsje aan het verwerven in de wereld van de “Worldmusic 2.0” en het is een kwestie van tijd voor ze worden opgepikt door de grootste podia en/of Netflix-soundtracks.

In afwachting stillen wij graag onze honger met deze heerlijke en gevarieerde plaat. Ik keek even bij de aangekondigde concerten op de website van het trio….veelal Frankrijk, maar er schijnt een lichtje aan het einde van de tunnel: in mei gaan ze alvast naar Italië. Mag die vaststelling meteen een oproep zijn aan Belgische programmatoren? Ik mag het hopen, want ook wij hier hebben recht op een goeie festival-act als deze !

(Dani Heyvaert)